8 Weken later

Blog 2: 7 maart 2015

Voor de mensen die 8 maanden toch echt te lang vinden. Het zijn er nog maar 6 en de dagen/weken vliegen voorbij. De 7 maart boven aan deze blog voelt als vorige week, maar realiteit is vandaag 29 maart.
Stage gaat goed! Merendeel gaat super, maar heel af en toe ben ik de stuntelige stagiair die alles laat vallen en de simpelste vragen niet kan beantwoorden. Mijn stagebegeleiders laten mijn hersens flink kraken met allerlei opdrachten en vragen. Dit is natuurlijk fijn voor de uitdaging, maar ook erg vermoeiend. Helemaal als je 10 uur achter elkaar moet blijven opletten, alles moet vertalen van NL- AUS (of andersom) en veel Aussie ‘’slang’’ te verduren krijgt. Mijn Engels gaat gelukkig met grote sprongen vooruit, alleen is de communicatie soms nog niet helemaal ‘’je van het’’. Mijn vocabulaire is zich flink aan het uitbreiden. Dit gaat alleen niet zonder rode wangen van mij en lachende collega’s/ patiënten. Een voorbeeld hiervan is dat ik regelmatig oefeningen voor patiënten moet opschrijven en is er 1 oefening "de lunge" die ik in het begin steeds door elkaar haal met "lunch".. Wel handig voor de hongerige patienten, maar eten bedoelde ik natuurlijk niet. Ook een verhaal over een man met een ‘’Peacock’’ op zijn hoofd was een beetje vreemd aangezien ik natuurlijk een ‘’mohawk’’ bedoelde. Oeps. En zo zijn er nog veel meer genante momenten, maar ik zal mezelf sparen..
De stagebegeleider waar ik 4 dagen per week mee werk, vliegt af en toe mee met topsporters naar andere steden om te werken op kampioenschappen. Hij gaat in mei voor een week naar de Bahama's en ik zei dat hij dat in zijn eentje nooit aan zou kunnen met zoveel topzwemmers en dat ik hem ‘’with no worries’’ uit de band wilde helpen, maar hij denkt het alleen wel te redden. Gelukkig, want naar de Bahamas wil je natuurlijk niet. 2 weken terug was hij in Sydney bij Jacco Verhaar (Ex NL Bondscoach), maar is hij helaas vergeten de groetjes te doen. Op de dagen dat hij er niet is loop ik mee met andere goede therapeuten die indrukwekkende CV’s hebben. Zo heb ik meegelopen met een van de praktijkeigenaren die onze Pieter van den Hoogenband, maar ook wereldkampioen Ian Thorpe heeft behandeld. Deze man heeft inmiddels zo'n goede reputatie dat hij alles kan maken. Tijdens mijn meeloopdag besloot hij op een superstijve rug te springen om deze los te maken. Hij zei van te voren mij te gaan entertainen.. Nou, dat is gelukt!
Afgelopen zaterdag heb ik een dames Lacrosse team verzorgt dat in mei naar Engeland gaat voor de wereldkampioenschappen. Leuk om een keer zonder stagebegeleider sporters te behandelen. De druk is dan toch een stuk minder en als je dan positieve feedback krijgt van een patiënt maakt je dat stiekem toch wel trots! Inmiddels ben ik alweer halverwege mijn stage. De officiële ‘’halverwege’’ beoordeling komt nog, maar mijn begeleiders hebben laten weten dat ze erg tevreden met me zijn.
Betreft fysio komen er nog een paar leuke dagen aan. Zo ga ik een dag meelopen met een student op de Universiteit om te kijken hoe de fysio's hier les krijgen en gaat mijn stagebegeleider regelen dat ik een dag bij operaties kan meekijken. Waarschijnlijk voorste kruisband reconstructies. Dit staat al een tijdje op mijn verlanglijstje, dus hopelijk snel afstrepen!
Zo! Genoeg over stage. Mijn avonturen in Melbourne gaan verder dan dat. Inmiddels heb ik al bijna te veel gedaan om het in een verhaal te schrijven dus ik zal de hoogtepunten proberen op te sommen:
- Melbourne ‘’by night’’ verkennen met klasgenoot Rens. Super sfeervol met bandjes, streetartist die overal stoepkrijten en vooral veel mensen.
- Melbourne Storm game (Rugby). Een collega van mij is een fanatieke Storm fan en neemt mij regelmatig mee naar de wedstrijden. Lucky me!
- Australian Football wedstrijd kijken met Rens en vervolgens terug naar de stad liften met Australiër Steve, omdat de trams niet meer reden.
- Het volgen van een college die gegeven werd door de stagebegeleider van Rens. Fijn om weer even alleen te zitten en te luisteren!
- Afscheidsfeestje Rens, inclusief de laatste trein missen en 6 km lopen, waarna we toevallig een nachtbus tegenkwamen.
- 5x kiten op mijn home spot in Altona. Maar 10 minuten met de trein. Dat is wel anders dan 1,5 uur naar Kijkduin!
- Zus ophalen vanaf Melbourne Airport. Ze blijft maarliefst 7 weken!!
- Uit eten met mijn Host family, vanwege een verjaardag.
- Kangoeroeburger eten met zus op de Victoria Night Market! Een grote markt met eten van over de hele wereld. Zelfs ‘’Dutch pancakes’’.
- Mee zwemmen met een grote groep mensen die iedere zaterdag samen in zee gaan zwemmen. Koud, diep en zwaar, maar zeker een leuke ervaring!

Omdat mijn stagebegeleider komende week er niet is kon ik vrij regelen voor een roadtrip! Mijn zwager (die ik nu 1 dag ken) is gister aangekomen en morgen vertrekken we naar The Great Ocean Road in een ‘’Wicked Campervan’’. (foto’s volgen)
Het plan is om in 6 dagen van Melbourne naar Nelson te gaan. Dit is ongeveer een trip van 500 Km en daarna natuurlijk nog terug. Ik heb zo’n beetje al mijn patiënten om tips gevraagd over The Great Ocean Road dus ik hoop dat we genoeg tijd hebben om de lijst af te werken. Ik ben wel toe aan een korte break, aangezien mijn lichaam en dan vooral mijn handen flink beginnen te protesteren.
Volgende blog natuurlijk meer over onze roadtrip!

Groetjes van Down Under!