Where it all begins
Door: Stella
Blijf op de hoogte en volg Stella
12 Februari 2015 | Australië, Melbourne
Blog 1 (10-02-15)
Hello Mates!
Oke, daar gaat ie dan. Opschijven wat je allemaal meemaakt in een blog is niet perse makkelijk. Eerder super lastig omdat ik hier nu nog maar 5 dagen ben en ik al zoveel leuke dingen heb meegemaakt dat ik al een boekwerk kan schrijven. Mocht je denken, (scroll, scroll) dit is mij wat te lang, dan heb ik als je nog iets verder scrolt een mini samenvatting speciaal voor jou.
Laten we beginnen bij de lange vlucht van NL naar Hong Kong en HK naar Melbourne. Na afscheid genomen te hebben van mijn fantasisch lieve uitzwaaiteam ben ik na 10x mijn "step gemind" te hebben aangekomen bij mijn gate. Hier staan gelukkig meerdere eenzame 20ers die de reis van hun leven denken te gaan maken. Wie weet lukt het ze. :) Terwijl ik in het vliegtuig langs een 3tal schattige baby's/peuters loop, ben ik blij dat ik bij het online inchecken toch voor een stoel achterin heb gekozen aangezien de schattigheid zich met het uur meer begeeft.
De vlucht gaat best snel. Ik zit naast een gezellig meisje (19) en heb een soort ipad in de stoel voor mij, waarop ik een film marathon kan houden. Daar maak ik dan ook goed gebruik van. 6 films later en aangekomen in Hong Kong was er niet super veel tijd meer om rond te kijken, dus ik kon na een uurtje weer terug het vliegtuig in. Dit keer had ik wat minder geluk. Omsingeld door kinderen en een heerlijke rug-schop "mommy I want juice!!" massage te hebben gehad viel ik in slaap en werd ik na 4 uur pas weer wakker. HEERLIJK.
Aangekomen in Melbourne heb ik 1,5 uur moeten wachten op mijn kite tas die blijkbaar door iemand anders was versleept van de band, maar na een korte zoektocht was ik compleet. Gelukkig waren mijn gastouders er nog, die zich al zorgen begonnen te maken. Het klikte direct. De vrouw des huizes houd wel van een praatje dus ik hoefde me geen zorgen te maken over ongemakkelijke stiltes.
Het huis is fantastisch! Super groot, met een buiten terras ingericht als een 2e woonkamer en naast een fijne slaapkamer ook nog een luxe badkamer voor mij alleen! Dat is wel even anders dan mijn studentenhuis..
Het weekend na aankomst met ik direct de stad gaan verkennen. Wat erg fijn is, is dat Rens (klasgenoot HU) nu ook bezig is met een soortgelijke stage. We hebben de eerste paar dagen een paar keer afgesproken om bij te kletsen. Ik was erg benieuwd naar zijn stage ervaring, dus genoeg gespreksstof.
De avond voor mijn eerste stage dag had ik ineens een heimwee/zenuw momentje. Dit gevoel had ik als kind ook altijd als ik bij iemand ging slapen, maar dat ik op het laatste moment (pyjama al aan) toch niet meer durfde. Toen was het Hup naar huis, maar dat was nu toch even anders. De volgende ochtend was hier niks meer van te merken en ik vraag me af waarom ik mij als kind zo aan heb lopen stellen. Haha.
De eerste stage dag werd ik uitgetest met een paar lastige vragen, maar volgens mij had ik een redelijke indruk achter gelaten. De rest van de week mocht ik namelijk al een paar fysio handelingen uitvoeren en werd ik uitgenodigd om zaterdag athleten te behandelen/masseren bij een triathlon evenement.
Ik heb het getroffen met mijn stage. De ene na de andere (top)sporter komt langs en vertelt mij dat ze speciaal voor mijn begeleider komen (soms van ver) en dat ik maar geluk heb met deze stage plaats. En daar ben ik mij ook zeker van bewust. Wat een kennis heeft deze man en ik merk dat hij dat ook graag aan mij wil over brengen. Dit is zeker een opluchting, aangezien je bij veel stages in Australie bijna niks mag doen.
De eerste week is voorbij gevlogen. De dingen die ik tegen kom als Dutchie down under levert soms hilarische maar ook gevaarlijke momenten op. Zo rijden ze hier links en dat betekend dat de, vroeg aangeleerde "links, rechts, links" regel ineens niet meer geldt als je oversteekt. Hier loop je ook letterlijk tegenaan bij het wandelen in de stad. Ik loop altijd rechts, waar ik links moet lopen en dit resulteert vaak ik ongemakkelijke stoepdansjes met tegemoedkomers die eindigen met een rood hoofd en een "sorry". Deze week was voor mij ook het moment waarop ik erachter zou komen of mijn engels voldoende op niveau zou zijn. Dit bleek nog best een uitdaging, aangezien sommige locals hier een behoorlijk accent kunnen hebben. Hiernaast helpt het ook niet echt als de patiënt op zijn buik ligt en door een gat de antwoorden op jou vraag mompelt. Eigenlijk moet ik bij het begin beginnen, want bij het voorstellen/gedag zeggen zeggen de Aussies standaard "How are you" waarop ze vervolgens geen antwoord, maar een "How are you" terug verwachten. Als ze echt willen weten hoe het gaat volgt er nog een laatste "How are you" en dan komt het gesprek op goed. Maargoed so far so good, want verderop in de week ging alles al een stuk soepeler en heb ik er al heel wat anamneses (vraaggesprekken) opzitten.
Oja. Het treinreizen hier is best makkelijk, alleen ben ik gewoon een beetje dom dus pak ik regelmatig de verkeerde trein. Toch heeft dit iedere keer erg leuke gesprekken opgeleverd met mensen die mij graag willen helpen, dus kijk ik bijna uit naar de volgende keer dat ik de verkeerde trein pak.
Samenvatting:
- vlucht AMS-HK was erg gezellig met veel films en een mede backpacker die net als ik grote dromen heeft.
- vlucht HK-MLB.. Huilende baby's all flight long.
- Het huis waar ik verblijf: Wow! Eigen (grote) badkamer en max. 10 minuten lopen van het strand.
- Zenuw momentje voor stage, maar dit was nergens voor nodig want ik heb het getroffen met mijn begeleider. Wat een kennis en kunde heeft deze man.
- Treinen missen en goede gesprekken met locals.
Kortom, ik vermaak me hier wel.
Cheers mates!
Hello Mates!
Oke, daar gaat ie dan. Opschijven wat je allemaal meemaakt in een blog is niet perse makkelijk. Eerder super lastig omdat ik hier nu nog maar 5 dagen ben en ik al zoveel leuke dingen heb meegemaakt dat ik al een boekwerk kan schrijven. Mocht je denken, (scroll, scroll) dit is mij wat te lang, dan heb ik als je nog iets verder scrolt een mini samenvatting speciaal voor jou.
Laten we beginnen bij de lange vlucht van NL naar Hong Kong en HK naar Melbourne. Na afscheid genomen te hebben van mijn fantasisch lieve uitzwaaiteam ben ik na 10x mijn "step gemind" te hebben aangekomen bij mijn gate. Hier staan gelukkig meerdere eenzame 20ers die de reis van hun leven denken te gaan maken. Wie weet lukt het ze. :) Terwijl ik in het vliegtuig langs een 3tal schattige baby's/peuters loop, ben ik blij dat ik bij het online inchecken toch voor een stoel achterin heb gekozen aangezien de schattigheid zich met het uur meer begeeft.
De vlucht gaat best snel. Ik zit naast een gezellig meisje (19) en heb een soort ipad in de stoel voor mij, waarop ik een film marathon kan houden. Daar maak ik dan ook goed gebruik van. 6 films later en aangekomen in Hong Kong was er niet super veel tijd meer om rond te kijken, dus ik kon na een uurtje weer terug het vliegtuig in. Dit keer had ik wat minder geluk. Omsingeld door kinderen en een heerlijke rug-schop "mommy I want juice!!" massage te hebben gehad viel ik in slaap en werd ik na 4 uur pas weer wakker. HEERLIJK.
Aangekomen in Melbourne heb ik 1,5 uur moeten wachten op mijn kite tas die blijkbaar door iemand anders was versleept van de band, maar na een korte zoektocht was ik compleet. Gelukkig waren mijn gastouders er nog, die zich al zorgen begonnen te maken. Het klikte direct. De vrouw des huizes houd wel van een praatje dus ik hoefde me geen zorgen te maken over ongemakkelijke stiltes.
Het huis is fantastisch! Super groot, met een buiten terras ingericht als een 2e woonkamer en naast een fijne slaapkamer ook nog een luxe badkamer voor mij alleen! Dat is wel even anders dan mijn studentenhuis..
Het weekend na aankomst met ik direct de stad gaan verkennen. Wat erg fijn is, is dat Rens (klasgenoot HU) nu ook bezig is met een soortgelijke stage. We hebben de eerste paar dagen een paar keer afgesproken om bij te kletsen. Ik was erg benieuwd naar zijn stage ervaring, dus genoeg gespreksstof.
De avond voor mijn eerste stage dag had ik ineens een heimwee/zenuw momentje. Dit gevoel had ik als kind ook altijd als ik bij iemand ging slapen, maar dat ik op het laatste moment (pyjama al aan) toch niet meer durfde. Toen was het Hup naar huis, maar dat was nu toch even anders. De volgende ochtend was hier niks meer van te merken en ik vraag me af waarom ik mij als kind zo aan heb lopen stellen. Haha.
De eerste stage dag werd ik uitgetest met een paar lastige vragen, maar volgens mij had ik een redelijke indruk achter gelaten. De rest van de week mocht ik namelijk al een paar fysio handelingen uitvoeren en werd ik uitgenodigd om zaterdag athleten te behandelen/masseren bij een triathlon evenement.
Ik heb het getroffen met mijn stage. De ene na de andere (top)sporter komt langs en vertelt mij dat ze speciaal voor mijn begeleider komen (soms van ver) en dat ik maar geluk heb met deze stage plaats. En daar ben ik mij ook zeker van bewust. Wat een kennis heeft deze man en ik merk dat hij dat ook graag aan mij wil over brengen. Dit is zeker een opluchting, aangezien je bij veel stages in Australie bijna niks mag doen.
De eerste week is voorbij gevlogen. De dingen die ik tegen kom als Dutchie down under levert soms hilarische maar ook gevaarlijke momenten op. Zo rijden ze hier links en dat betekend dat de, vroeg aangeleerde "links, rechts, links" regel ineens niet meer geldt als je oversteekt. Hier loop je ook letterlijk tegenaan bij het wandelen in de stad. Ik loop altijd rechts, waar ik links moet lopen en dit resulteert vaak ik ongemakkelijke stoepdansjes met tegemoedkomers die eindigen met een rood hoofd en een "sorry". Deze week was voor mij ook het moment waarop ik erachter zou komen of mijn engels voldoende op niveau zou zijn. Dit bleek nog best een uitdaging, aangezien sommige locals hier een behoorlijk accent kunnen hebben. Hiernaast helpt het ook niet echt als de patiënt op zijn buik ligt en door een gat de antwoorden op jou vraag mompelt. Eigenlijk moet ik bij het begin beginnen, want bij het voorstellen/gedag zeggen zeggen de Aussies standaard "How are you" waarop ze vervolgens geen antwoord, maar een "How are you" terug verwachten. Als ze echt willen weten hoe het gaat volgt er nog een laatste "How are you" en dan komt het gesprek op goed. Maargoed so far so good, want verderop in de week ging alles al een stuk soepeler en heb ik er al heel wat anamneses (vraaggesprekken) opzitten.
Oja. Het treinreizen hier is best makkelijk, alleen ben ik gewoon een beetje dom dus pak ik regelmatig de verkeerde trein. Toch heeft dit iedere keer erg leuke gesprekken opgeleverd met mensen die mij graag willen helpen, dus kijk ik bijna uit naar de volgende keer dat ik de verkeerde trein pak.
Samenvatting:
- vlucht AMS-HK was erg gezellig met veel films en een mede backpacker die net als ik grote dromen heeft.
- vlucht HK-MLB.. Huilende baby's all flight long.
- Het huis waar ik verblijf: Wow! Eigen (grote) badkamer en max. 10 minuten lopen van het strand.
- Zenuw momentje voor stage, maar dit was nergens voor nodig want ik heb het getroffen met mijn begeleider. Wat een kennis en kunde heeft deze man.
- Treinen missen en goede gesprekken met locals.
Kortom, ik vermaak me hier wel.
Cheers mates!
-
16 Februari 2015 - 12:58
Carlijn:
Leuk Stel, jij vermaakt je wel! Heee dat rijmt...
Zet hem op, kanjer! Kus -
16 Februari 2015 - 13:12
José:
Hallo Stella,
Super leuk wat van je te horen! Geniet van de prachtige tijd die komen gaat!
Hartelijke groet,
José -
16 Februari 2015 - 13:39
Mamá:
Deed ik ook, de verkeerde bus nemen. Inderdaad, al 30 jaar goede gesprekken!
En fijn dat je je logeer trauma's te boven bent.
Liefs,
mamá. -
16 Februari 2015 - 17:11
Isabel:
Geweldig Stel, leuk om te lezen. Heel veel plezier en succes met alles.
Xx -
16 Februari 2015 - 22:05
Jorine:
Klinkt goed Stella, leuk om zo te lezen wat je meemaakt. Geniet ervan! Xxx -
17 Februari 2015 - 12:46
LLLLL:
Flippie wat schrijf je leuk!! Ik heb hardop gelachen :D Je hebt het allemaal verdient! -
17 Februari 2015 - 13:14
Zhouhan:
haha echte stella moves!! klinkt echt geweldig allemaal en wat een schrijftalent :P!! -
17 Februari 2015 - 22:01
Esther:
Hahaha Stel alles wat je schrijft zie ik je zo doen. Vooral die stoepdansjes en de verkeerde trein pakken in het buitenland is natuurlijk ook typisch jou. Heel nice dat je zo'n professionele stage hebt, kun je super veel leren. En blijven schrijven he is leuk om te lezen! xx -
02 Maart 2015 - 13:16
Dorien Van Den Berg:
klinkt als een supergoed begin Stella!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
